25. Wszystko dobre, co się dobrze kończy

-Prawdziwa miłość pokona każde zło- powiedziała Anna gdy Elsa wypuściła ją z objęć.
   Kristoff objął je obydwie ramionami. Elsa popatrzyła na nich, tyle lat cierpiała z tęsknoty za nimi, a teraz? Są razem.
-I już zawsze będziemy razem- powiedziała Elsa, nie mogła pozbyć się szerokiego uśmiechu i łzy.
-Tak!- pisnął Olaf przytujając się do dołu jej sukni.
   Cała trójka siedziała na śniegu obejmując Olafa.
-Kocham cię Aniu. Kocham cię Elsuniu. Kocham cię Kristoff...  i ciebie też Sven- powiedział Olaf drugą patyczkową ręką obejmują pysk renifera.

******

-Roszpunko, wszystko w porządku?- zapytała Rose poschodząc do niej, siedziała z Julianem na śniegu oparta o jego pierś.
   W okół pełno było jej ściętych włosów ale były w kolorze brązu. Teraz miała ciemne włosy ledwo dotykające ramion, ale wyglądała tak samo pięknie. Popatrzyła na Juliana, jakby go opisać jednym słowem? Ciacho.
-Tak- powiedziała z uśmiechem przeczesując ręką włosy.
   Rose nadal trzymała w ręcę miecz Mroka, kucnęła przy Roszpunce zbierając swoje rude włosy w kucyk, przecieła je mieczem tuż przy skórze. Popatrzyła jak zapuszczane przez lata włosy spadły na śnieg.
   Roszpunka rzuciła jej się na szyję, podeszła do nich Merida, w ten sam sposób obcieła swoje loki.
-Dziękuje -powiedziała Sophie przecinając swoje włosy.-Za to że wierzę.- Tu popatrzyła na strażników.
-Panno Corona- odparła profesor McGonnagal.
   Na twarzy nauczycielki gościł szeroki uśmiech, odpięła z włosów  klamrę, jej ciemno siwe włosy opadły falami na ramiona. Teraz wyglądała jak kochana, wesoła babcia. Wzięła miecz i obcieła swoje włosy.
-Pani Szczerbiec- poprawiła ją Roszpunka z uśmiechem.
   Julek uśmiechnął się i pocałowali się krótko.
   Profesor McGonnagal objęła ją i pocałowała w czubek czoła jak matka swoje dzieci na dobranoc.
   Kapucha, Lizzy, Pocachontas, Esmeralda, Bella, wszystkie dziewczęta po kolei ścięły swoje włosy.
-Dziś na nowo- przemówił North- wszystkie duszki znów się złączyły! Jestem North Nicolas! Strażnik! Ale czy wy też nie jesteście strażnikami? Macie odwagę! Chronicie ludzkich marzeń!
   Od strony duszków słychać było skaldowanie.
-Proszę pani, mam nadzieję że nie sprawiliśmy kłotu?- zapytał North profesor McGonnagal.
-Ach nie skąd, tak się nie bawiłam od czasu ostatniej wojny o Hogwart-zawołała entuzjastycznie McGonnal.
-Jeśli można?- zapytał Herkules ( z bajki Herkules).-Zapraszam na oblanie zwycięstwa beczkami wina!

 ****** 

 W wielkiej sali został tylko jeden stół, obstawiony potrawami, część tańczyła część jadła i klaskała przy stole.
   Profesor McGonnagal obracała się do skocznej muzyki z Julkiem, miała zaczerwienione policzku i śmiała się.
   Merida tańczyła w parze z Herkulesem. Jack wywijał z piękną dziewczyną Megarą, żoną Herkulesa. Rose do pary wzięła Northa. Nawet Lizzy, z Piaskiem, jej stopy unosiły się nad ziemią przez co mogła chociaż chwile poczuć że chodzi. Albus tańczył z piękną cyganką- Esmeraldą, a od jej tańca nie mogło się oderwać oczu.
   Tańcowali do rana, nawet wtedy gdy uczniowie zmierzający na śniadanie z dziwieniem zobaczyli całą sytuacje, przyłączali się.
   Herkules dzięki swojej nadludzkiej sile niósł w jednej ręce ogromną beczkę wina nalewając wszystkim.
-To jest wspaniałe- powiedziała Sophie do Rose która znalazła chwile wytchnienia żeby odpocząć.
   Była tak podbuzowana że nawet nie chciało jej się spać, jedynie tańczyć i tańczyć.
-Masz racje -powiedziała Rose, ale w tej chwili to tańca posrwał ją Tarzan.

   I co? Myslicie że na tym się skończyło? Skądże, impreza trawała tydzień! Bo najlepiej bawi się w dużym gronie? Nie?

*******

To już jest koniec. Bo nie ma już nic. Jesteśmy wolni...

Stop! Stop! Jeszcze mam dla was Epilog :p

Zoobowiązałam się go napisać chociaż nie mam w ogóle pomysłu.

Ej no.... jest mi smutno :(
Tak po za tym ma ktoś wattpada? Jak tak to napiszcie swoje nicki.
Właśnie na wattpadzie prowadze jedno opowiadanie Fantasy. A te Frozenowo Tarzanowe opowiadanie za niedługo stworze na bloggerze :P